گذشته، حال، آینده

از اعتراضات سراسری برای کشته شدن مهسا امینی، دختر کرد تبار مسافری که پس از دستگیری توسط پلیس امنیت اخلاقی در بیمارستان کسری تهران جان سپرد دو سال میگذرد و افراد بسیاری اعم از چهره های سرشناس سیاسی، ورزشکاران، هنرمندان به این اتفاق تلخ و ناگوار واکنش نشان دادند، حتی مسئولین عالی رتبه نظام نیز از این اتفاق ناگوار ابراز تاسف کردند و همه ضمن امیدواری برای عدم وقوع چنین حوادثی، دستور پیگیری جدی و برخودد با عوامل این رخداد را صادر کردند .همین یک ماه پیش متوجه منتشر شدن ویدیویی از دوربین مدار بسته یک مرکز خرید شدیم که همه کاربران فضای مجازی را مجدد متاثر کرد.

دو دختر نوجوان

در ویدئویی که اخیرا در فضای مجازی منتشر شده دو دختر نوجوان که با لبخند و چهره‌ی خندان در خیابان ایستاده‌اند ولی ناگهان فضا با ورود ون گشت ارشاد و خروج چندین خانم سیاه پوش و یورش آنها به طور سراسیمه، به طرف این دو دختر جوان و دستگیری آنها با خشونت بسیار دیده میشود. این ماجرا بخشی از یک اتفاق بود و متأسفانه برخوردهایی مشابه در سراسر کشور اتفاق می‌افتد. بحث های کارشناسی و انتقادی متعددی از آن زمان در محافل مختلف از ابعاد تعریف جرم، اتهام و نحوه دستگیری و برخورد امنیتی شکل گرفت و اساسا این سوال مطرح شد که چرا باید دختران و زنان با چنین وضعیتی که در شان یک بانوی ایرانی نیست مورد برخورد شدید و تحقیر شخصیتی قرار گیرند.

راهکار فرهنگی

حال آنکه مسئولین کشور در مورد مسئله بی حجابی بارها گفته‌اند که این مسئله با راهکارهای فرهنگی و گفتگو باید حل شود و راه حل این چالش ، به هیچ عنوان برخورد نظامی و امنیتی نیست! چرا پس از گذشت دو سال از اعتراض ها و ملتهب شدن فضای سیاسی کشور در آن دوره، باید شاهد چنین برخوردهای عجیب و غیر قابل قبولی باشیم. چنین برخوردهایی فضا را آبستن اتفاق و یا اتفاقهایی تلخ به مانند سال 1401 میکند که موجب مصوب شدن تحریمهای متعدد بین المللی و هجمه سنگین رسانه ها و نهاد های حقوق بشری بین الملل و بویژه جناح های مخالف و اوپوزیسیون شد و هزینه های سنگین بسیاری را به بخش های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سلامت و امنیت روانی جامعه وارد کرد و در نتیجه آن فاصله بین طبقات مختلف فرهنگی و مذهبی جامعه بیشتر شده و دو قطبی های خطرناکی را در کشور ایجاد نمود.

تکرار مجدد حوادث تلخ

قطعا تکرار چنین وقایعی به هیچ عنوان در استراتژی نهادهای مسؤول، قانونگذار و مجری نمی‌تواند باشد و حال باید دید تا چه اندازه رفتار ها و تصمیمات و اقدامات پیش گیرانه از رفتار های افراطی، خود سر، بی مطالعه و بی پشتوانه برخی دستگاه ها، میتواند از تکرار چنین فجایعی جلوگیری بعمل آورده و مسیر برخورد های فرهنگی و غیر امنیتی را در کشور، نهادینه می‌نماید. قطعا پیامد تکرار دوباره چنین فضاهای پر تنش و آشوب و التهابی به هیچ عنوان قابل پیش بینی نبوده و تا حدی غیر قابل جبران می‌نماید.