25 آذر، روز جهانی مهاجر است. کلمه ای که برای هر یک از ما به نوعی غم انگیز است و دوری عزیزانمان را به ما یادآوری می کند.
چقدر ناراحت کننده است که جوانان یک کشور، پیشرفت، موفقیت و خوشبختیشان را در مهاجرت و زندگی در کشوری دیگر، به دور از خانواده و عزیزانشان ببینند.
چقدر دردآور است لحظه ای که شاهد حضور نخبگان، ورزشکاران و … کشورمان در کشوری دیگر هستیم.
قطعا تمام انسان ها دوست دارند در کشوری که به دنیا آمده اند، در کنار کسانیکه با آن ها هم زبان و هم فرهنگ هستند زندگی کنند. هیچ انسانی نیست که دوست داشته باشد سال ها از خانواده و عزیزانش دور بماند و تنها راه ارتباطی اش به صورت مجازی باشد.
اما چه چیزی باعث می شود که افراد، تصمیم به مهاجرت بگیرند و عزیزانشان را به همراه تمام وابستگی هایی که دارند، رها کنند و بروند؟ به چه دلیل یک جوان باید پیشرفت خودش را در کشوری که برایش غریب است ببیند؟ آیا اگر امکان زندگی با آرامش و ثبات در کشور خودشان وجود داشت بازهم مهاجرت می کردند؟
چه عواملی باعث مهاجرت می شود؟
تصمیم به ترک خانه به هیچ عنوان آسان نیست. عوامل زیادی وجود دارد که باعث می شود مردم در سراسر جهان دست به مهاجرت بزنند، اما از مهم ترین آن ها می توان به نیاز انسان ها به امنیت، آرامش ، امید به آینده و کرامت اشاره داشت.
آمار مهاجرت در سال 2022
تعداد مهاجران ایرانی در سال 2022 حدود 2.800.000 نفر (3.3 درصد از کل جمعیت کشور) بوده است که این یعنی فاجعه… .
مهندسین، کادر درمان، پزشکان و تمامی افرادی که برای آینده این کشور می توانند سودمند باشند در حال مهاجرت از ایران هستند.
چقدر خوب بود اگر بستر مناسبی برای تمامی جوانان، نخبگان و در کل تمامی مردم ایران فراهم می شد تا زندگی ایده آل را در کشور خودشان و در کنار مردم شان ببینند.
تاریخچه روز جهانی مهاجرت:
در سال 1997 روز 18 دسامبر، توسط چندین سازمان مهاجرت آسیایی، به عنوان روزی جهت تبلیغات برای احترام حقوق و حمایت از مهاجران مشخص شد.
به دلیل افزایش روزافزون تعداد مهاجران در سراسر جهان، مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۴ دسامبر سال 2000 میلادی، 18 دسامبر را به عنوان روز جهانی مهاجران اعلام کرد.
امید داریم به روزی که هیچ انسانی مجبور به مهاجرت و ترک خاک، وابستگی ها و عزیزانش برای داشتن یک زندگی عادی که حق طبیعی هر انسانی است نباشد.
امید داریم به روزی که از لحظه وارد شدن به فرودگاه ، شاهد در آغوش کشیدن و گریستن خانواده هایی که فرزندانشان را به امید آینده ای بهتر و ابهام از امکان دیدار دوباره بدرقه می کنند، نباشیم.
منابع:
